(door beschadigde ouders geschreven)
Het is eigenlijk met geen pen te beschrijven wat zo’n valse beschuldiging met je doet, terwijl je je van geen kwaad bewust bent. Zoals die botte arts daar met zijn gevolg (4 man) in dat kleine kamertje heel intimiderend tegenover ons zat en even vertelde wat hun conclusie was en ze het AMK zouden gaan inschakelen. En we dus niet meer alleen bij ons kind(eren) mochten zijn. Als verdoofd zaten we daar; nog nooit hebben we ons zo machteloos, ontredderd en zo uit het veld geslagen gevoeld. Zoiets kon gewoon niet waar zijn. En toch was het zo. Wij, de goedheid zelve, werden nu ineens beschuldigd van zoiets verschrikkelijks en mochten maar 2 uurtjes per dag bij ons kindje zijn. Onder toezicht. Wij voelden ons net een stel paria’s; De weg naar en in het academisch ziekenhuis voelde als de weg naar de hel. Dat we ons kindje dan nog even kon vasthouden, verzorgen en knuffelen, maakte het dan nog draaglijk maar wat was die ziekenhuisperiode toch verschrikkelijk zwaar. Thuis volgde een 4 maanden durend veiligheidsplan waarbij we voor 24/7 toezicht moesten zorgen en anders zouden onze beide kinderen uit huis gehaald worden. Ruim een jaar later zijn we nog steeds niet van justitie verlost en we willen verder, zonder dat dat zwaard van Damocles steeds boven ons hoofd hangt. Dat anderen jouw hele leven kunnen bepalen en die macht kunnen uitoefenen, is heel erg onwerkelijk en beangstigend. Wij zijn beschadigd en bang. En onze onbevangenheid naar onze kinderen zijn we kwijt. Wij zullen nooit meer “blanco” naar onze spelende en ontwikkelende kinderen kunnen kijken en wij vinden het heel erg dat ze dat van ons afgenomen hebben met hun voorbarige conclusies!
Voor al die andere ouders die in hetzelfde schuitje als wij zullen belanden, is het goed dat deze website er nu is; Het is zo ontzettend fijn om je gehoord te voelen en te weten dat je niet de enige bent die zoiets is overkomen! Die helpende hand in zo’n machteloze situatie maakt echt het verschil!